Dag 15-28 september

 

 

Gisterenavond zaten we nog even tv te kijken, het was erg warm op de kamer dus de plafondfan aan en de ramen open, er is hier geen airco dus hopelijk kon dit wat verkoeling geven.

Het begon steeds harder te waaien en ramen sloegen zowat uit hun voegen, die hebben we voor de zekerheid dan toch maar dicht gedaan. Daarna bliksem, onweer en storm, dat heb je natuurlijk als je midden in de  bergen zit, dan kan het weer zomaar omslaan.

De lichten en tv gingen behoorlijk storen en soms viel het licht even helemaal uit maar dat na een paar seconden weer snel hersteld totdat ineens echt alles uitviel en het pikdonker werd, waarschijnlijk hebben ze geen noodvoorziening. Gelukkig waren we nog wat foto’s aan het uitzoeken op de laptop dus hadden we nog een lichtje om snel de zaklantaarns te zoeken. Na zo’n 5 minuten is Jos maar even naar beneden gelopen om bij de receptie te informeren, ook daar zaten ze met een zaklamp achter het bureau, de bliksem was ingeslagen en kon wel even gaan duren.

Terug naar de kamer en maar afwachten, het heeft ca. 20 minuten geduurd voordat er weer stroom was, we zijn daarna maar gaan slapen en maar afwachten hoe het weer morgen is.

Om half 7 werd ik wakker en eerst maar eens gaan douchen, dat wilde ik gisterenavond doen maar ja het risico dat het licht weer uitviel was natuurlijk aanwezig en in het pikkedonker douchen is toch wat lastig.
Helaas was het behoorlijk bewolkt maar nog wel droog.

Om 9 uur kwamen er 2 landrovers voorrijden en ik elke auto gingen 5 man, het was een prachtige rit naar boven maar heel erg hobbelig, een normale weg is er eigenlijk niet alleen maar keien en stenen, uiteraard geen vangrail maar de weg was redelijk breed, nou ja 2 auto’s konden elkaar niet echt passeren maar ik het geen last gehad van hoogtevrees, de afgronden vielen ook wel mee, op de meeste plaatsen tenminste.

 

We passeerden de grens met Zuid Afrika en na 8 kilometer klimmen reden we Lesotho binnen, het was onderhand begonnen met regenen en nu ook stormen, wel heel spannend en mysterieus, reden helemaal in de wolken en zagen hier en daar nog sneeuw liggen, het was buiten 5 graden, gelukkig was het een dichte auto.

Helemaal boven een dorpje bezocht van de bewoners met uitleg over hoe ze daar de hutjes bouwden, leefden en vooral overleefden, wat een armoede zeg… het hoort nog tot een derde wereldland en dat is wel te zien ook. Heel even speelde het nog door me hoofd of dit weer een toeristentrap was maar dat kon ik me niet voorstellen, de kinderen hebben alleen maar een kleed om, veel uitgemergelde honden en verder is er niets. Ik heb nog wel iets gekocht daar wat ze zelf maken, een kleine soort zwabbertje gemaakt van gedroogd gras en wat touw.

Door de stromende regen en storm zijn we teruggereden naar het hoogste punt waar ook het hoogstgelegen café van Afrika ligt. Wel oppassen dat je niet van de berg afwaaide want de wind was hier niet gering, hier kregen we een bord lasagne en een glas rode wijn. Hele grote glazen en die schonken ze tot aan de rand toe vol, nou ja zo konden we wat slaperig naar beneden rijden.

De weg naar beneden was heel glad geworden door de regen en liep super steil omlaag dat de chauffeur niet harder dan 5 tot 10 km per uur kon.

Toen we na 2 uur de grens van Zuid Afrika weer gepasseerd hadden werd het iets beter weer en soms zelfs droog maar het bleef erg bewolkt.

Om 16.15 kwamen we weer bij het hotel aan en hier had het ook de hele middag geregend dus degene die niet meegeweest waren hebben niet zo veel aan hun vrije relaxdagje gehad, in ieder geval kon er niet gezwommen, getennist en gegolfd worden.

Wij zijn bij terugkomst gelijk aan een wandeling begonnen, we hadden natuurlijk nog energie over, haha, nou dat was het niet echt maar ik had bij het hotel een bordje zien staan met waterval en wilde die graag zien, het was ongeveer 20 minuten lopen, nog wel een paar regendruppels op ons hoofd gehad maar de waterval hebben we bereikt en was de moeite waard.

We wilden graag voor het donker terug zijn, het was ook een glibberig pad en er komen hier slangen voor en die willen we niet tegen komen. Het is hier ook al om 6 uur donker, we hebben het gehaald en waren blij dat we het toch nog even gezien hebben.

Het was een zeer indrukwekkende en vermoeiende dag maar de rit was spectaculair naar boven en naar beneden en de Drakensbergen zijn prachtig, volgens mij is het de 2 na grootste bergketen op de wereld, op één natuurlijk de Grand Canyon, de tweede weet ik niet helemaal zeker maar ik dacht dat die in Australië ligt.

De Drakensbergen zijn wel heel erg afwisselend wat landschappen betreft, grote spitsen, rotspilaren, grasvlaktes, heel veel watervallen, rivieren en meertjes en bossen.

Geen foto’s met mooie blauwe luchten maar prachtige wolken en mist heeft ook wel eens wat, we hebben in ieder geval super genoten.

’s Avonds na het eten werden we nog getrakteerd door een optreden van een Zulu zang en dansgroep, het was meer gospel eigenlijk maar klonk wel goed. Na 5 nummers zijn we toch maar naar onze kamer gegaan (helaas we hebben de verkoop van de cd gemist J) maar we hadden het toen wel gehoord en gezien en moesten nog wat spullen reorganiseren.

Dat zingen en dansen doen ze bijna in elk hotel of Lodge waar we vertrekken, er wordt dan door het personeel gedanst en gezongen, wel grappig om te zien (niet altijd om te horen)

Morgenochtend om half 6 gaat de wekker en hebben de enige en echte lange rijdag, 650 km.

Het wordt wel een hele mooie omgeving waar we door gaan rijden (Transkei), hebben alle apparaten opgeladen en boeken bij de hand dus we komen de dag wel door.